Bölüm 53 - Hayır, Asla!

Beklenmedik anlarda beklenmedik birçok şey yaşamıştık. Ama bunların hiçbiri ona olan duygularımı değiştirmemişti. Görüşebilme olanaklarımızın kısıtlılığında yeni şanslar yaratmaya çalışıyorduk. Hayatın zorlukları, öğrenciliğin verdiği sıkıntılar başımın eksilmeyen belaları olmuştu hep. Ama yine de ona duyduğum özlem, bana onu görebilmemi sağlayacak her şeyi yaptırabilirdi. Sınav haftam başlamıştı. Artık İzmit’ten ayrılmam imkânsızdı. Bu durumda tek çare onun buraya gelmesiydi. Ama nasıl? Ay sonuna yaklaşmıştık ve param bitmek üzereydi. Bir yolu olmalı dedim. O da çok üzülüyordu. Birbirimize deliler gibi ihtiyacımız vardı. Her telefonda konuştuğumuzda bunu sesinden anlayabiliyordum. Birlikte uyumaya, zaman geçirmeye ihtiyacımız vardı. Kuzenimden borç istemeye karar verdim. Neyse ki beni kırmadı ve hemen kabul etti. İnanamadım bir anda çözülmüştü sanki tüm sorunlar. Ertesi gün yanımda olacaktı! O gece nasıl uyudum bilmiyorum. Sabah onu servisin getirdiği yerden aldım. Çok heyecanlıydım. Görüşmeyeli yine uzun bir süre olmuştu. Tam sınavlarım varken gelmesi kötü değil aksine çok iyi olmuştu. Moralim düzelmiş, neşem yerine gelmişti. Onun da iyi olduğunu görmek beni daha da mutlu ediyordu. Sınavlarıma çalışmak için her gün arkadaşlarıma gidiyordum. O ise evde tek başına kalıyordu. Bazen sabah gidip öğleden sonra geldiğim oluyordu. Üzülüyordum ama onun evde beni bekliyor olduğunu bilmek bile yetiyordu aslında. Bu gelişinde yine çok güzel zaman geçirdik. Gezdik, güldük, yemek yaptık, film izledik, uyuduk ve daha bir sürü şey. Benimle kaldığı günler ne de çabuk geçti. Bugün döndü Antalya’ya. Ev yine sessiz, ben yine onsuz. Yarınki son sınavımdan sonra İzmir’e ailemin yanına dönecektim. Üç haftalık tatilim vardı. Antalya’ya gitme planlarım vardı ama hayata geçirebilir miydim bilmiyordum. Hâlâ onun gitmiş olduğu gerçeğine alışamamışken, kendim de gidecektim. Zaten burada kalmam iyi olmazdı. Her görüşmemizde anılarımız daha fazla kaplıyordu evin dört bir yanını. Bir kez daha uyanmıştım rüyadan. İyi geceler öpücüğümü kim verecekti?