14 Kasım 2006

Bölüm 21 - Yeterince Beklemedim Mi?

Antalya’ya döndüğü günün sabahında ben de İzmir’e döndüm. Bayram tatili gelmişti ve onun gitmesinin hemen ardından eve dönmem iyi de olmuştu aslında. En azından günlerdir birlikte yattığımız yatakta yatmamıştım o gece. İzmir’deyken duygularım şekil değiştiriyordu sanki. Ailemin yanında olduğum için mutluydum, Buket’le her gün dışarı çıkabildiğim için canım sıkılmıyordu, annem ve ağabeyimle sohbet imkânım oluyordu. Değişmeyen tek duygum ona olan özlemimdi. Çünkü İzmir’de olsam bile onu yine aynı yoğunlukla özlüyordum. İstersem arkadaşlarımla bir cafede oturuyor ve çok güzel vakit geçiriyor olayım yine de hep bir tarafım onu düşünmekle meşgul oluyordu. Bayramın ilk gününe yaklaşırken zamanımın çoğunu evde geçiriyor, akşama doğru da dışarı çıkıyordum. Günler böyle geçerken bayram geldi ve ilk gün klasik bayram ziyaretlerimiz bittiğinde evde misafirleri ağırladık. Bugüne kadar bütün bayramları ailemle birlikte geçirmiştim. Acaba onunla birlikte ne zaman bir bayram geçirebilecektim? Sanırım zaman çoğu sorunun yanıtını ortaya çıkartacaktı. Sabırlı olmak çoğu zaman zor geliyordu insana ama buna mecburdu da yoksa birçok problemin üstesinden gelmek çok zor bir hal alırdı. Bayram gelip geçti ve İzmit’e dönme vakti gelmişti. Onunla ne zaman görüşeceğimiz belirsizdi. Çünkü vizelerim başlayacaktı o yüzden bir yere gitmem imkânsızdı. Onun gelmesi de zordu. İş başvurusu yapmıştı ve cevap bekliyordu. Bursa’da okuduğu sırada görüşmemiz ne kadar da kolaymış diye düşünüyordum hep. Şimdi ise görüşebilme fırsatını ben yaratabilirdim. Vizelerimin olduğu hafta çok sıkıntılı geçti. Bir yandan ders stresi bir yandan ayrılık acısı, çekilecek gibi değildi. İnternetten tanıştığım yakın bir dostum olan Bertan’la O, bir gün buluştular. İlk kez yüz yüze görüşüyorlardı ve ben henüz Bertan’la yüz yüze görüşememiştim. Buluşmalarına çok sevinmiştim çünkü bu günlerde O’nun da morali bozuktu. Ben ise o üzüldükçe daha da kahroluyordum. Aramızdaki mesafe bu kadar olmasa beni burada kim tutabilirdi? Zaten bu düşünce kafama tak etmişti artık ve hafta sonu Antalya’ya gitmeye karar verdim.

2 yorum:

YaSTıK KıLıFı dedi ki...

bi daha yazmıycaksın sandım bir an ve çok korktumm.. sevmek çok güzel sende çok güzel seviyosun sevgini anlata biliyosun... bende senin gibi olmak sevgimi çok güzel anlata bilmek isterdim ama olmuyo bi blog yapayım dedim hiç bişeye benzemedi bilee ben zaten öle olsun da istemiyodum beceriksizimm ben bunu anladım... alakasız seyler oluyo bende askımı anlatmak istiyorum beğenmiyorum kelimeleri yetersiz kalıyorum gibi ama canımdan çok seviyorum umarım asla yazmayı bırakmazsın...

Gluetooth dedi ki...

Yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Beğenmenize çok sevindim.